Bilang isang game designer mula sa London, ipinakita ko na ang bawat spin ay hindi lang pag-asa sa luck—kundi isang paghahanap ng sarili. Ang bawat laro ay palaisipan ng tao, hindi kagaya ng slot machine.

Isang malalim na paglalakbay mula sa kagubatan patungo sa dagat—hindi dahil sa tala o algoritmo, kundi dahil sa pagkakaroon, katahimikan, at may malay na laro. Alam mo ang totoo.

Hindi ito karera o pera—kundi isang sanctuary para sa mga nag-iisa na manlalaro. Bawat pixel ay alaala, bawat hangin ay panalangin. Narito ang tunay na kahulugan ng pag-asa.

Noong ako'y isang baguhan sa jungle, natuto akong makinig sa bawat galaw ng manlalaro. Ang game ay hindi tungkol sa tagumpay—kundi sa ritmo, pagsisigla, at tahimik na pag-ibig.

Isang malalim na karanasan sa Animal Paradise kung saan ang bawat spin, alon, at dalagang paglalakbay ay isang ritwal ng katahimikan. Hindi ito tungkol sa panalo—kundi sa pagsisikat na marinig ang boses ng kalikasan.

Hindi ito tungkol sa mga mechanic o reward—kundi sa takip na pagsisilay ng kagubatan, ang whisperr ng mga hayop, at ang alaala na nagmumula sa gitna ng gabi. Narito ang tunay na kahulugan ng larong may kaluluwa.

Isang indi na larong nagtatagpo ng mga alaala sa likod ng screen—bawat pixel ay may kuwento, bawat hangin ay may pagsisigaw. Hinde ito para sa loot, kundi para sa kaluluwa.

Noong unang araw ko sa Animal Paradise, naramdaman kong ang bawat bet ay isang sayaw sa ilalim ng dagat—hindi lang pagkakasama, kundi pagsunod sa sariling puso. Narito ang aking pag-asa.

Isang indi game na nagtuturo sa akin na ang tunay na yaman ay hindi sa panalong, kundi sa tiyak na pag-ibig at pagtitiis sa bawat hakbang. Ang mga hayop ay hindi karakter—kundi mga salamin ng kaluluwa.