Nakita kong paano nagiging kapayapaan ang mga laro na may hayop—hindi lang para manalo, kundi para maramdaman. Ang bawat spin ay isang tahimik na ritmo, isang pagsisikap sa pag-asa.

Mula sa isang simpleng manlalaro sa jungle, natuto akong magdansa kasama ang mga dolphins sa mga coral reef. Hindi ito luck—kundi ritmo, intuition, at tapang. Alam kong ang totoo ay nasa pag-ibig at sining.

Nilikha ko ang Animal Carnival bilang isang malalim na pagsesermon sa code—hindi lang para maliw, kundi para sa kapayapaan. Bawat spin, bawat paglalakbay ng kuneho, ay may kahulugan at grasya.

Noong ako ay bata sa Brooklyn, pinagsamahan ng poeta na ina at inhinyer na ama—nagbago ako sa isang masalimuot na kalye hanggang sa digital na paglalakbay sa Animal Paradise. Ang bawat taya ay sayaw kasama ang dolphins, ang bawat pagkabigo ay alon ng tapang.

Nag-isip ako na ang panalo ay pagkakasalan, ngunit natuto akong ang kaligayahan ay nasa pagkakaroon—hindi sa pera. Sa ilalim ng mga alon, nagsimula ang aking sining: laru, hindi laban.

Isinakop ko ang bawat pixel bilang hininga sa gitna ng gabi—hindi para manalo, kundi para mahanap ako sa gubat. Ang laro ay hindi lang code; ito ay tanda ng kaluluwa.

Noon akoy nasa gulod—walang mapa, walang estratehya. Ngunit sa dagat, natuto akong makinig sa bawat alon. Ang Animal Paradise ay hindi laro ng pera, kundi isang malalim na pagtawag sa kaluluwa.

Sa isang tahimik na sulok ng Brooklyn, natuklasan kong nakikinig—hindi sa ingay, kundi sa katahimikan. Ito ang kwento kung paano naging salamin ng aking kaluluwa ang 'Animal Paradise'. Kung minsan ka lang napapabayaan sa mundo, ito'y para sa iyo.

Bumalik ako sa aking sariling kaligayahan habang naglalaro ng Animal乐园. Mula sa kaguluhan hanggang pagmamahal sa bawat hakbang, nararamdaman ko ang tunay na kasiyahan—hindi dahil sa panalo, kundi dahil naramdaman ko ulit ang buhay.