Bilang isang game designer mula sa London, natutunan ko na ang pagkakapit ng mga player ay hindi dahil sa luck, kundi sa deep psychology—tulad ng Forest Key at Beast King Glory. Walang cheat code, puro instinct at kultura.

Nagtrabaho ako bilang designer mula sa London na nag-aral sa King’s College—hindi lang larong bata, kundi isang neural na ekosistema kung saan ang RTP at RNG ay nagsisilbing ritwal. Bawat spin ay may puso.

Noong unang beses kong makita ang glows ng Forest Key, naging buhay ang jungle—hindi lang laruan, kundi ritwal ng pagkakakilala. Ipinagsasalaysay ko ang bawat spin bilang puso ng kalikasan, hindi lang luck.

Ginawa ko ang isang laro na nagpapakita ng kaligayahan tulad ng isang midnight rockstar—hindi paglalaro, kundi kuwento na may puso. Ang bawat click ay parang bass solo sa isang cyberpunk carnival.

Noong unang bes na makita kong nag-iisa sa mga manlalaro, hindi dahil sa bonos—kundi dahil sa gubat ay humumaling. Ito ay puso, hindi code. Ang Jungle Pulse ay ang tibok ng kalikasan.