Hindi ko inaasahan ang mga like o pagsisigla—nais kong marinig ang tunay na kaligayahan. Sa mga tahimik na oras pagitan ng hatinggabi at umaga, naging salamin ang phone ko. Hindi para sa luck, kundi para sa pagkakapit—ito ay tungkol sa bigat ng isang whispred thought sa isang crowded room.

Sa mga tahimik na oras sa pagitan ng hatinggabi at umaga, natuklasan ko ang tunay na koneksyon—hindi sa bilang ng likes, kundi sa tahimik na liwan ng screen. Hindi ito tungkol sa tagumpay, kundi sa mahinang kaligayahan na dinala nang payat.

Hindi ito tungkol sa mga bonus o laro—kundi sa tahimik na pagkakasama ng phone sa gabi. Nahanap ko ang sarili kong kaligayahan, hindi sa tagumpay, kundi sa tahimik na paghinga.