Mula sa isang neuroscientist na naging game designer, natuklasan kong ang tunay na tagumpay ay hindi pag-asa—kundi ritmo, tapat na pagpili, at malalim na pagmamahal. Ito ay higit pa sa laro.

Isang karanasan ng isang batang mula sa Brooklyn na natutunan na ang paglalar ay hindi pagtatalo, kundi isang sagradong ritwal. Ang tunay na yaman ay nasa katahimikan sa dagat, hindi sa panalo.

Noong una kong paglalaro sa Animal Park, hindi ako nagtatalo—naging ritwal ng pag-iisip. Ginamit ko ang wabi-sabi at neuro-gaming upang gawin ang sushi shop ng aking pamilya bilang isang oceanic na meditasyon.

Natuklasan kung paano naging hari ang isang nagmamali sa gubat—hindi dahil sa tala, kundi dahil sa tahimik na pagpapaligaya sa Animal Paradise. Ito ay ritwal, hindi laro.

Bilang isang game designer na Japanese-American mula sa LA, isinalin ko ang aking pamilyang kaalaman sa sushi bilang isang ritual na may kahulugan—hindi lang pagkakasalapi, kundi ritmo, oras, at kultura.

Hindi ako naglalay na manalo—naglakad ako para marinig. Sa Animal Paradise, ang tunay na yaman ay ang kapayapaan, hindi ang pera. Narito ang ritmo ng hangin at mga dolphins na nagsasalita sa puso.

Nakita ko na ang Animal Crossing ay higit pa sa kawani—ito ay isang tahimik na pagtutol sa digital ingay. Sa pamamaraan ng aral, pag-asa, at ritwal, naging sanctuary ang aking laruan. Hindi ito tagumpa—ito ay disenyo.

Mula sa isang simpleng manlalaro sa jungle, natuto akong magdansa kasama ang mga dolphins sa mga coral reef. Hindi ito luck—kundi ritmo, intuition, at tapang. Alam kong ang totoo ay nasa pag-ibig at sining.

Noong ako ay bata sa Brooklyn, pinagsamahan ng poeta na ina at inhinyer na ama—nagbago ako sa isang masalimuot na kalye hanggang sa digital na paglalakbay sa Animal Paradise. Ang bawat taya ay sayaw kasama ang dolphins, ang bawat pagkabigo ay alon ng tapang.