Nakita Ko Sarili Sa Kaliwan ng Hayop

Hindi ako pumunta doon para sa tama. Pumunta ako dahil sa katahimikan ng pag-spin ay masyadong malalim. Sa Animal Hollow, hindi umiikot ang mga hayop—naghhintay sila. Ang unggoy ay hindi tumalon para manalo; siya ay nakaupo sa bintana, ang balahibo niya’y puno ng gabi, pinapanood ang parehong buwan na dati mong isipin bilang iyong. Noong paniniwala ko na ang mga laro ay ginawa para sa kasiyahan—maliwan na ilaw, mabilis na bell na may gantimpalay. Pero noon, naglaro ako isang gabi. Ang RNG ay hindi umiikot nang random—it whispered. It asked: ‘Sino ka nang walang nakikita?’ Ang ina ko’y sinabi na ang kasiyahan ay hindi produkto. Ang ama ko’y sinabi na ang kontrol ay ilusyon. Kaya’t itinigil ko ang paghabol ng bonus. Nag-set ako ng budget—not para manalo, kundi para huminga. Pili ako ng slate blue over neon green. Ibinago ko ang tama para sa kaliwang sandali. Ang liwan ng karnewal ay hindi nanatir—they flickered like memories left unspoken.