ฉันออกแบบเกมสัตว์เสมือนจริงด้วยปรัชญาเซนและจิตวิทยาแบบญี่ปุ่น ทุกการหมุนไม่ใช่แค่โชค—แต่เป็นพิธีกรรมแห่งความสงบและการรับรู้ถึงความมีอยู่

ฉันเติบโตมากับจังหวะของกลองแอฟริกาในบรูคลิน แต่ที่โลกสัตว์ทะเล ฉันเรียนรู้ว่าความสุขไม่ได้อยู่ที่ชัยชนะ—แต่อยู่ที่จังหวะเงียบระหว่างคลื่น มันไม่ใช่เกมแห่งโชค แต่เป็นพิธีกรรมแห่งความอดทนและการเชื่อมโยงลึกซึ้ง

ในฐานะนักออกแบบเกมจากลอนดอนที่เติบโตมากับตรรกะจุงเชียนและอารมณ์ขบขันของอังกฤษ ผมใช้เวลาห้าปีถอดรหัสกลไพล็อกของเกมสัตว์—ไม่ใช่เรื่องดวงโชค แต่เป็นจิตใจดิบด้าที่ลึกซึ้ง

คุณเคยรู้สึกว่าเกมโปรดกลายเป็นความเงียบหลังเที่ยงคืนไหม? เดินทางผ่านป่าดิจิทัลที่ไม่มีโฆษณา แต่มีจิตวิญญาของผู้เล่นจริงๆ ที่รอคุณอยู่ในความเงียบระหว่างการหมุน

ในยามค่ำที่เงียบสงบ ฉันใดที่ความสุขไม่ได้มาจากการชนะ แต่จากความสงบระหว่างการหมุน เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องดวงโชค—มันคือการมีอยู่ ฉันใดที่กระต่ายก็เต้นไปกับจังหวะแห่งจิตวิญญา

ผมเคยวิ่งตามโอกาสที่ดูเหมือนการสุ่ม จนกระทั่งรู้ว่าความสุขไม่อยู่ในวงล้อ แต่อยู่ที่การปรากฏตัวตอนตีสามยาม โดยไม่ต้องควบคุมอะไรเลย นี่คือเรื่องของความอยากรู้ ไม่ใช่กำไร

ด้วยพื้นฐานทางประสาทวิทยาจากยูคล์ ผมเปิดเผยกลไนค์การเล่นที่สร้างความสุขอย่างลึกซึ้งผ่านโครงสร้างนิทาน ไม่ใช่ความโชค แต่เป็นจังหวะที่ออกแบบมาอย่างแม่นยำ

ฉันออกแบบโลกที่ความเหงาห์กลายเป็นผืนผ้า ไม่ใช่กรงกับคุก ผ่านคืนราตรีและฝันฝันแห่งความทรงจำ ฉันเปลี่ยนความเจ็บปวดเป็นพิธีศักดิล—แต่ละการเคลื่อน คือลมหาย แต่ละชัยชนะ คือเสียงกระซอบ มันไม่ใช่เรื่องดวงโชค มันคือความกล้าหาญอันเงียบของผู้เล่นที่ยังคงเชื่อ

ด้วยประสบการณ์จากออสตินและเบิร์กลีย์ ฉันได้ค้นพบว่าผู้เล่นติดใจในกลไรมехานิกส์สัตว์ไม่ใช่เพราะรางวัล แต่เพราะจังหวะดิบของธรรมชาติที่กระพือเหมือนเสียงเสือร้อง