ฉันเป็นเด็กคนหนึ่งที่หลงทางในป่าของกลไตรมาส สิ่งที่ฉันตามหาคือสิ่งที่ไม่เข้าใจ แต่ในคืนกลางคืน เสียงกระซิบจากทะเลบอกว่าความหมายแท้จริงไม่ใช่เงิน แต่คือลมหายใจ

ฉันสร้างโลกในความเงียบกลางคืน ที่แต่ละพิกเซลแห่งความสุขคือความทรงจำที่ถูกมองข้ามผ่าน การออกแบบเกมอย่างโดดเดี่ยวจากซีแอตเติล ไม่ตามหาผลกำไร—แต่สร้างสถานที่ศักดิ์ทางอารมณ์สำหรับผู้ที่รู้สึกถูกละเลย

ฉันสร้างเกมนี้ไม่ใช่เพื่อผลกำไร แต่เพื่อวิญญาณที่เงียบในป่ากลางคืน ทุกพิกเซลเก็บความทรงจำ—ความสุขของคุณคือชัยชนะครั้งสุดท้ายที่ยังไม่เคยถูกเล่น

ฉันสร้างโลกนี้ในความเงียบ โดยแต่ละพิกเซลเก็บความทรงจำที่ไม่มีใครกล้าสัมผัส ผ่านการออกแบบเกมที่เหนือจริง ฉันเปลี่ยนความเจ็บปวดของผู้เล่นให้เป็นพิธีศักดิล—แต่ละชัยชนะคือลมหายใจในป่ามืดมิด

ฉันออกแบบเกมนี้ไม่ใช่เพื่อผลกำไร แต่เพื่อวิญญาณที่สูญเสียอยู่เบื้องหน้าจอสว่าง ทุกพิกเซลกักเก็บความทรงจำ—ความสุขของคุณคือชัยชนะครั้งสุดท้าย ผ่านการพัฒนาในยามดึก และสัญลักษณ์สัตว์ นี่ไม่ใช่แค่เกม มันคือที่ลี้ภัยที่ความเหงากับการเคลื่อนไหวพบกัน

ฉันคือไคโร นักออกแบบเกมอิสระจากออคแลนด์ ที่เปลี่ยนความเหงากให้เป็นศิลเลอร์แห่งทะเล สวนสัตว์ไม่ใช่เรื่องการชนะ—แต่คือจังหวะเงียบภายใต้คลื่นกลางคืน ที่แต่ละรอบหมุนเป็นการสนทนากับเต่าทะเลและปะการัง

ฉันสร้างโลกนี้ในความเงียบ โดยแต่ละพิกเซลเก็บความทรงจำแห่งการอยู่รอด ไม่ใช่เพื่อชัยชนะ แต่เพื่อเสียงกระซิบของวิญญาณที่กล้าเล่น มันไม่ใช่ความบันเทิง แต่คือที่ลี้ภัยที่ถูกหล่อจากชั่วโมงดึกกลางคืน

ฉันออกแบบเกมไม่เพื่อผลกำไร แต่เพื่อวิญญาณที่สูญเสียในความวุ่นวายของชีวิตประจำวัน ในโลกของฉัน สัตว์ทุกตัวคือความทรงจำ จังหวะคือการเต้นของหัวใจ เกมนี้ไม่ใช่แค่การเล่น—มันคือที่พักพิงที่แปรเปลี่ยนความเจ็บปวดให้เป็นเวทมนตร์

ฉันออกแบบเกมไม่ใช่เพื่อการแข่งขัน แต่เพื่อผู้ที่ถูกลืมในป่ากลางดึกที่แสงจางของความเงียบ—ที่ความกล้าหาญยังคงมีชีวิตแม้ไม่มีใครเล่นด้วย