ฉันออกแบบที่หลบซ่อนในโลกดิจิทัล ไม่ใช่เกมแบบเสี่ยง แต่เป็นพิธีกรรมศักดิสต์ แต่ละสปินคือการสนทนากับชีวิตใต้ทะเล การชนะไม่ใช่เงิน แต่คือความมหัศจรรย์ที่แฝืนแสงจากคลื่นสีฟ้า

ผมออกแบบเกมไม่ใช่เพื่อความบันเทล แต่เพื่อฟังเสียงเงียบของผู้เล่น ในที่พักพิงของสัตว์ประดิษฐ์ ทุกการหมุนคือหัวใจที่วัดได้ในความเงียบ ไม่ใช่โอกาส แต่คือความหมาย

เรียนรู้จากจังหวะกลองแอฟริกันและโค้ดไอริช ว่าพื้นที่ดิจิทัลควรเป็นที่พักผ่อนแห่งความสุขบริสุทธิ์ ไม่ใช่สนามรบการอีโก้ ทุกใบในป่าต่างๆ กระซิบเรื่องราวของความสมดุล ไม่ใช่การแข่งขัน

ในยามดึก เกมแห่งนี้ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อชัยชนะ แต่เพื่อเก็บรักษาความเงียบระหว่างการหมุน เมื่อกระต่ายหยุดนิ่ง และสุกรจำความสุขที่เคยมีก่อนพิกเซลสุดท้ายจางหายไป มันไม่ใช่คาซิโน มันคือที่พักพิงของความทรงจำ

ความสุขแท้จริงไม่ได้อยู่ที่ชัยชนะ แต่อยู่ที่จังหวะอันสงบระหว่างการหมุน—ที่ซึ่งความห่วง เรื่องราว และความยุติธรรมพบกัน ในโลกแห่งเกมที่เกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์ธรรมชาติ

ผมเคยวิ่งตามโอกาสที่ดูเหมือนการสุ่ม จนกระทั่งรู้ว่าความสุขไม่อยู่ในวงล้อ แต่อยู่ที่การปรากฏตัวตอนตีสามยาม โดยไม่ต้องควบคุมอะไรเลย นี่คือเรื่องของความอยากรู้ ไม่ใช่กำไร