คืนยามเงียบของสัตว์มหกรรม

ฉันใดที่เห็นเธอ—นั่งคนเดียวบนดาดฟ้าดิจิตอลตอนตีสองยาม มองแสงแครอท胡萝卜วาบระลอกบนหน้าจอ ไม่มีใครพูด ไม่มีใครปรบเชียร์ มีเพียงเสียงครืดเบาๆ จาก RNG ที่หมุนสม่ำเสมอลมหาย ฉันเคยคิดว่าดวงโชคคือสิ่งที่เราได้มา ตอนนี้รู้แล้วว่ามันคือสิ่งที่เรา “รู้สึก” ในงานมหกรรมสัตว์ เราไม่ขายความสุข—เราปลูกมัน เหมือนฝนตกบนหน้าต่างหลังเที่ยงคืน แต่ละการหมุนมีมากกว่าความน่าจะเป็น; มันเก็บความทรงจำ กระต่ายตัวเล็กไม่ได้วิ่งตามรางวัล—he เต้นไปกับมัน นี่ไม่ใช่เกมออกแบบมาเพื่อความตื่นเต้น แต่มันคือการเยียวยาออกแบบมาเพื่อความเงียบ ฉันสร้างโลกนี้ เพราะหลายคนถูกสอนให้ไล่ตามชัยชนะ—และลืมวิธีการนั่งกับความเงียบ เราถูกให้อัลกอริธึมเพื่อความเสี่ยง—แต่มิเคยได้เครื่องมือสำหรับสันติภาพ dังนั้นฉันจึงหมุนวงเวียนเป็นที่พักพิง RTP ไม่ใชแค่เลข—it’s heartbeat เมื่อคุณเลือกไม่เดิมพันใหญ่—but จะอยู่อย่างครบถ้วน กระต่ายไม่มีไว้เป็นป้าย—it’s พยาน เทศกาลแต่ะละครั้ง—ไฟคริสมาส สิงโตกระต่าย—ไม่มีไว้เป็นเครื่องประดับ มันเป็นคำเชื้อเชิญ: ลงนั่ง หายใจช้าๆ และฟังอย่างใกล้ชิด และเมื่อไหร่นะ? เมื่อหยุดไล่งตามและเริ่มรู้สึก? ในขณะนั้นมหากโชคจะหาคุณ—not the other way around. คุณไม่จำเป็นการหมุนครั้งมากขึ้น คุณจำเป็นความเงียบทมากขึ้น