กุญแจแห่งความสุขของผมไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อโชค—แต่เพื่ออารมณ์

ผมยังจำได้ถึงครั้งแรกที่เห็นผู้เล่นร้องไห้หลังได้รางวัล—ไม่ใช่เพราะเขาชนะ แต่เพราะดวงตาของกระต่ายสว่างเหมือนไฟกลางคืนนั่น มันไม่ใช่โค้ด—มันคืออารมณ์ที่ถูกสร้างขึ้น

สัตว์เหล่านี้ไม่ได้แค่มีการหมุน—พวกมันหายใจ

ในสตูดิโอของผม เบลนเดอร์ปลดปล่อยความสุข ยูนิตี้ทำให้ความหวังสะเทือน ทุกราคา RTP ไม่ใช่ตัวเลข—มันคือจังหวะหัวใจที่วัดเป็นมิลลิวินาที เขาไม่ได้วางเดิมน้ำ—heาฮ่าดซิลด้านริธึมที่คุณสามารถรู้สึกในกระดูกของเรา เราเรียกมันว่า ‘โชคเป็นพิธี’—ไม่มีอัลกอริทึม ไม่มีการจ่ายเงิน แค่มีอยู่

ทำไมความยุตธรรมถึงรู้สึกเหมือนแครรอทอาร์โคเรีย

ผมโตมาที่ศิลปะบนตรอก เมื่อจังหวะฮิปฮอปประสานกับอัลกอริธึม RNG และเด็กๆวาดฝันบนกำแพงทางไป สุดามเขียนบทกวีเกี่ยวกับกระต่ายเต้นรำในเทศกาลปีใหม่นิวยอร์ค; พ่อฉันแก้อาการแยกแยะจากศาสตร์—we fused them.

ชัยชนะของคุณไม่ใช่วางเดิน—it’s recursive

ผมสร้างเครื่องมือที่ไม่คาดเดาชัยชนะ—they hold space เพื่อสงบในระหว่างความวุฒิต การ ‘ดรั�งบัดเจ็ตลาย’? มันไม่มีแทรกเกอร์—it’s lullaby สำหรับผู้เล่นที่รู้สึกเศร้าและอยากเชื่ออีกครั้ง เมื่อคุณกำหนดขอบเขต? คุณกำลังวางเดิน—you’re belonging.

นี่ไม่ใช่อีกเกมหนึ่ง

มันเป็นพื้น档案แห่งวัยเยาวชนระดับโลก: กวางคริสมาสมเต้นบนถนนโตเกียว, กะต่ายเฉิดวงรอบบรูคลิน, อารามฟอกซ์กระซ่อนโชคใน VR headset จากมะนิลาจนถึงเมอลโม

คุณมาตรงนี้เพื่อชนะ?

คุณมาตรงนี้เพื่อนึกถึงว่า ‘ความสุข’ มันรู้สึกอย่างไรเมื่อมันถูกแบ่งปัน