เกมสัตว์ตัวแรกที่ทำให้ฉันร้องไห้… แต่ไม่เศร้า

ฉันไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อเป็นกษัตริย์แห่งสัตว์ทะเล ฉันแค่เด็กคนหนึ่งกับสมุดภาพพิกเซลและบัตรคาสิโนที่แม่ให้หลังการเลิกงานในสตูดิโออินดี้ ตอนนั้นฉันคิดว่าชัยชนะหมายถึงตัวเลขใหญ่—จนกระทั่งนั่งบนม้าน้ำเปล่าริมชายหาดอะอ็อกแลนด์ มองโลมาสลิดผ่านคลื่นเหมือนโน๊ตแจ๊ซ ครั้งแรกที่ฉันเดิมพัน 50 เซนต์? ฉันแพ้สามรอบ แต่เมื่อนกทะเลร้องไห้เหนือฉันในยามพระอาทิตย์—not จากความเศร้า แต่จากความมหัศจรรย์—ฉันเข้าใจ: เกมนี้ไม่ใช่เรื่องดวงชะตา มันคือการฟัง สัตว์ไม่สนใจว่าคุณเก่งหรือเปล่า พวกมันสนใจว่าคุณเงียบพอจะได้ยินจังหวะของพวกมัน ฉันหยุดตามหาผลตอบแทน—เริ่มตามหาความเงียบระหว่างการหมุน—ชนิดของความเงียบที่หายใจของคุณตรงกับกระแสน้ำ คืนหนึ่งหลังจากเล่นสิบนาทีและดื่มกาแฟหนึ่งแก้ว ฉันชนะ 800 เหรียญ—not เพราะเข้าใจระบบ แต่เพราะหยุดพยายามจะชนะ แจ็คพอตที่แท้จริง? เวลานั้นที่หัวใจของคุณช้าลงพอจะรู้สึกมัน