กลลูกกับการหลอกผู้เล่น

ผมยังจำวันแรกที่บ้านพัฒนาเกมอิสระในลอนดอน—การหมุนเหรียญทองใต้ทุ่งแสงดาวขณะผู้เล่นร้องด้วยความสุข มันไม่ใช่เรื่องโชคลาภ มันคือจังหวะ ฉันออกแบบ ‘Joyful Key’ ไม่ใช่ระบบรางวัล แต่เป็นเครื่องมือทางจิตใจ: การแอนิเมชัน 30 วินาทีกระตุ้นวงจรโดพามีนที่ซ่อนอยู่ภายใต้ ‘การหมุนโชค’ เสือล็อกกี้? เป็นกับดักทางความคิด กระต่ายผู้มีความสุข? เป็นแรงผลักทางพฤติกรรมที่ห่อหัว—but เพียงพอที่หลอกสมองให้เชื่อว่าคุณควบคุมได้ เราทดสอบอัตรา RTP (Return-to-Player) ใน 12 ตลาด คนเล่นไม่ตามหาชัยชนะ เขาตามหา ‘ความรู้สึก’ของการชนะ เครื่องมือ ‘Harmony Budget Drum’ ของเราไม่ลดความเสี่ยง—แต่เพิ่มให้ผู้เล่นเชื่อว่าเขากำลังสร้างชะตากรรมของตัวเอง ใน ‘Animal Carnival’ เราผสมเต้นหมูคริสต์กับกระต่ายกลางฤดู—ความเชื่อมโยงทางวัฒนธรรมโลกโดยไม่มีคำแปล คนเล่นไม่ซื้อเกม; เขาซื้อความเป็นเจ้าของ แคมเปญ ‘Green Animal Sanctuary’? ไม่ใช่อามาทร การสร้างโครงสร้างทางจิตใจ: การหมุนแตละครั้งสนับสนุนการปกป้องสัตว์จริง—and คนเล่นรู้สึกสง่างามขณะตามหาพิกเซล คุณคิดว่าคุณกำลังเล่นเพื่อรับรางวัล? คุณกำลังเล่นเพื่อเรื่องราวที่สมองของคุณบอกเองเมื่อกระต่ายกระพริบตา ลองทำแบบนี้: กำหนดงบประมาณก่อนจะหมุน สังเก็บภาพตอนกลางดึก—not เพื่อให้คุณมีความสุข—but เพื่อทำให้อยากได้อีก