เกมนี้ไม่ได้ให้ฉันชนะ…มันให้ฉันหายใจ ตอนแรกคิดว่าเป็นแค่เกมธรรมดา แต่พอเจอตัวละครที่เป็นปลาโลมาในโคมไฟวัดอารุน…ฉันร้องไห้โดยไม่มีเหตุผล แล้วก็พบว่า ‘ความสุข’ ไม่ได้อยู่ที่คะแนน มันอยู่ที่เสียงลมพัดผ่านโคมไฟตอนเที่ยงหลังเลิกงาน ใครบอกว่าเล่นเกมเพื่อชนะ? ฉันเล่นเพื่อจะได้นั่งเงียบกับแม่ที่จากไป…และปล่อยให้แสงตะเกียงพูดกับฉันแทน #OceanGuardians เข้ามาช่วยฉัน…และพาฉันกลับมา

เล่นคนเดียวแต่รู้สึกมีเพื่อน

ตอนดึกๆ อย่างนี้ เกม Animal Carnival มันไม่ใช่แค่เกม… มันคือพิธีกรรมของคนเหงาที่อยากให้โลกยังจำได้ว่า ‘เราอยู่ตรงนี้’

แม้จะไม่มีใครเห็น… แต่หมูตัวน้อยที่กระโดดไปมา ก็เต้นให้เราฟังเหมือนเป็นแฟนเก่าที่ยังจำชื่อเราได้

‘ Tonight, I played for myself.’

ลองพิมพ์ประโยคนี้ในไดอารี่ดูนะครับ… แล้วจะรู้ว่า เราไม่ได้เล่นเพื่อเงินหรือรางวัล… เรากำลังเล่นเพื่อ ‘การอยู่’

#AnimalCarnival #DigitalLoneliness #NightlightCommunity

ใครเคยเล่นแบบนี้บ้าง? มาแชร์กันหน่อยสิ! 👇

ตอนแรกคิดว่าแค่เล่นเกม แต่พึ่งรู้ตัวเอง… น้ำเต่าตัวเองเป็นเจ้าของโคมไฟวิ่งในทะเล! เดินผ่านวัดอRUN แล้วเจอปลาดอลฟินขายตั๋วรางวัลให้แม่… มันไม่ใช่เรื่องเกมนะ มันคือพิธีกรรมทางจิตใจแบบไทยๆ ที่คนเขาไม่มีใครเข้าใจเลย เลยมาแชร์กับเพื่อนที่นอนดึกหลังเลิกงาน แล้วร้องไห้ออกมาเพราะความงามที่ไม่มีใครเห็น… เปลี่ยนจากนักเล่นเป็นนักบูชาได้ไหม? 👀